Toch nog hoop voor Esperanto? (25-9-2017)

Arme Zamenhof. Met de beste bedoelingen stelde hij het Esperanto samen. Een kunstmatige taal, makkelijk te leren, regelmatig, de gedroomde overbrugging tussen volken, culturen. Nooit meer geworden dan een curieus stukje huisvlijt, gekoesterd door wereldvreemde idealisten.

Vreemd genoeg heeft het Engels het wél ver geschopt in de wereld, als voertaal van het British Empire, waar de zon nooit onderging. Moeilijk te leren, complexe werkwoordstijden, weerbarstige woordenschat. En hoe krijgen ze het voor elkaar om eenzelfde klank telkens anders te schrijven (use, juice, loose)? - Nogal lastig, is het niet? - Het is. Bij de weg, het regent katten en honden!

De verspreiding van het originele Engels heeft geleid tot tientallen lokale varianten, zoals bv. op Jamaica. Ontcijfer dit eens:
'Kaman yuusij rienj frahn Jumiekan hInglish to braad patwa wid bout chrii digrii a separieshan, aafn iina di wan piika siem wan kanvasieshan.'*

Misschien leiden alle wereldwijde contacten uiteindelijk wel tot één grote mengtaal, met lokale dialecten. Experts praten al over Panglish - een wereldwijde, simpele mengtaal op basis van het Engels. Komen we - of althans onze nakomelingen - langs natuurlijke weg misschien toch nog tot een soort Esperanto.

* 'Common usage ranges from Jamaican English to broad patois with about three degrees of separation, often within a single speaker's conversation.' (www.omniglot.com)